Eg har sett at når ungar/ungdom skriv
blogg er det populært med slike innlegg over fleire dagar, 5 favoritt sangar,
10 filmar som får meg til å smile, 5 ting som gjer meg trist… Nå vil eg gjer
min vri på det og gi dåke 10 dagar med dikt frå ein og same forfattar, 10 dagar
med ytterpunkt frå Jakob Sande sin lyrikk.
Han er ein diktar eg beundre, som
facinere meg og gleda meg… Eg kan ikkje sei han er favoritt diktaren min,
men likevel muligens den eg beundra mest… beundra for lyrikken hans dekkar det
vidaste spekter… og same kva ytterpunkt han er i så mestra han det like
fantastisk…
Han dekkar det sarte, vakkre og det
groteske. Dei djupe seriøse kjennslene og det muntre overfladiske. Han skildrar
heimen med det rotnorske og han tek oss ut i verda. Han gjer oss glad og han
gjer oss trist. Han underheld med vers me slepp tenke over og han manar fram
dei djupe tankane… Han femnar om alt…
I dag kjem det første diktet...
SALME
Du som låg i natti seine
sorgtyngd, vanvyrd og åleine,
skjelvande på såre kne,
du som skåli trufast tømde
medan alle dine rømde,
stridsmann frå Getsemane!
Du som spotta vart
og banna,
krynt med
klungerkrans um panna
medan augo brann i
sorg,
du som stod i
namnlaus pine,
skild frå dei du
kalla dine,
einsam i Pilati
borg.
Du som hekk til
krossen nagla
medan blodut
sveitte hagla
frå di panne då du
sa:
«Fader, kvifor
gjekk du frå meg!»
Å, lat
nådensblodstraum nå meg,
offerlamb frå
Golgata!
Lær mi sjel kor
laut du lida,
syn meg såret ditt
i sida,
styrk og nør mi
veike tru.
Syn meg dine
merkte hender,
so eg frelst mitt
auga vender
upp til deg på
krossen, du.
Jakob Sande
Ein litt anna Jakob Sande enn den dei fleste av oss kjenner… Det djupt
religiøse, høgverdige ytterpunktet hjå Jakob Sande.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar