Satt og bladde i Tarjei Vesaas si dikt samling "Liv ved straumen" og fann dette diktet eg vil dele i dag...

Heim i kveld


Det blå kom fram frå bortom
alt som ter,
og klær eit kveld-dimt fjell
som du står ser.
Det blå er inni deg
og ventar der.

Det blå syng lydlaust,
djupnar imot svart.
Det er ditt fjell når du
kjem heim frå fart.
Det talar aldri om
kva livet vart.

Det stumme fjell som styrer
straumens gang,
og trøytte mann som styrer
mot eit fang
står like stille
i den dimme sang.

Tarjei Vesaas